Flaga składa się z trzech pionowych pasów: zielonego, białego i czerwonego. Na środku umieszczony jest wizerunek orła siedzącego na opuncji i pożerającego grzechotnika, który symbolizuje Tenochtitlan – dawną stolicę Azteków. Proporcja flagi wynosi 4:7. Obecny wariant flagi został przyjęty 16 września 1968 roku.
Według wykładni zgodnej z republikańskim charakterem państwa, kolor zielony symbolizuje nadzieję, biały – czystość i jedność, czerwony – poległych bohaterów narodowych.
Barwy zielona, biała i czerwona pojawiły się w Meksyku po raz pierwszy w roku uzyskania niepodległości – 1821. Symbolizować wówczas miały: zielony – niepodległość, biały – religię katolicką, czerwony – jedność narodu złożonego z „Europejczyków” i „Amerykanów” tj. potomków białych Kreoli i potomków Indian. W dniu 2 listopada 1821 flaga w układzie pionowych pasów zielonego, białego i czerwonego i z godłem w postaci orła na opuncji została ustanowiona przez tymczasowego prezydenta Augustino de Itubride. W późniejszym okresie mimo przewrotów, rewolucji i zmian ustroju (cesarstwo 1821-1823, republika 1823-1864, cesarstwo 1864-1867 i ostatecznie republika od 1867) zasadnicza forma flagi pozostawała ta sama, zmieniały się jedynie wielokrotnie szczegóły godła (np. w okresach cesarstwa orzeł miał koronę, w okresach republikańskich – nie). Od 1821 do 1968 była także używana odrębna bandera handlowa w postaci „czystej” trójkolorowej flagi bez godła, została ona jednak wycofana ostatecznie z powodu możliwości pomyłki z flagą Włoch.
Flaga Meksyku przyjęta 16 września 1968. Godło zaprojektował Francisco Eppens Helguera.