Kabah

Kabah znajduje się na półwyspie Jukatan. Jest to stanowisko archeologiczne związane z dawną kulturą Majów, położone na południowy wschód od Uxmal.

Historia

Pierwsze ślady osadnictwa datuje się na lata 600 – 300 p.n.e. Okres największego rozkwitu i rozwoju Kabah  miał miejsce w późnym okresie klasycznym, pomiędzy 600 a 900 r.n.e. Był  zamieszkany już we wczesnym okresie klasycznym (250 – 600 r.n.e.) Kabah w języku Majów znaczy „silna dłoń” i jest jedynym z nielicznych miast Majów wymienionych w księdze Chilam Balam z Chumayel, co znaczy, że miasto  do dzisiaj zachowało swoją pierwotną nazwę.

 

. 

Ruiny Kabah odwiedzili w połowie XIX wieku Stephens i Catherwood, a po nich dotarł tam jeszcze francuski podróżnik Desiré Charnay.

 

 

Co warto zobaczyć?

Główne budowle miasta wzniesiono w latach 600-900 n.e. Kabah wyróżnia się kamiennymi ozdobami geometrycznymi i maskami bóstw. Większość obecnie istniejących budowli pochodzi z okresu pomiędzy wiekami VII i XI.

 

 

 

Sacbe

Na terenie stanowiska archeologicznego w Kabah wyróżnić można trzy wielkie grupy budowli. Niestety, dotychczas zbadana została niewielka część stanowiska. Kabah połączony był z Uxmal za pośrednictwem sacbé. Szeroka na  4,5 metrów droga, została wzniesiona na wysokość około 1 metra. w zależności od rzeźby terenu. Droga biegła ok 18 km w kierunku południowo zachodnim od łuku łącząc Kabah z Nohpat i Uxmal .

 

 

El Palacio

Wzniesiony na ogromnej, sztucznej platformie, posiada dwie kondygnacje. Fasada dolna jest gładka, natomiast fasada drugiego piętra w całości pokryta jest dekoracją przedstawiającą motywy geometryczne i kolumny. Poniżej wejść wzdłuż podstawy budynku biegnie rząd krótkich kolumn. Na pierwszym poziomie piętra zewnętrzne ściany ozdobione są parami kolumienek, zdobionych pierścieniami na dole, po środku i na szczycie, natomiast fasadę drugiego poziomu zdobią pojedyncze kolumny. Nad otworami wejściowymi  znajdujący się tutaj fryz ozdobiony jest grupą  potrójnych krótkich kolumn. Szacuje się, że budynek ten miał ok. 30 pokoi.

 

 

Palacio de los Mascarones ( El Codz Poop)

Budowla zwany też Codz Poop co w języku Majów znaczy „zwinięta mata” i odnosi się do zwiniętego jak trąba nosa boga deszczu Chaca. Nazwa ta została nadana przez okolicznych mieszkańców już dawno temu. Konstrukcja ta stoi na platformie, a zdobienie budowli składa się z pionowych oraz poziomych rzędów masek boga deszczu z długim nosem.  Maski te, od podstawy do gzymsu głównego, nałożone są na siebie i biegną wzdłuż budynku o długości  46 i wysokości 6 metrów. Pierwotnie fasadę Codz Poop zdobiło co najmniej 250 masek.  Jedyny zachowany w całości nos Chaca zachował się w południowym narożniku budowli.

 

 

 

Pałac Masek posiada pięć wejść zwróconych na zachód, a każde z nich prowadzi do dwóch komnat położonych jedna za drugą. Dach budowli zdobi wysoki ażurowy grzebień z ornamentem meandrów schodowych. Prawdopodobnie przy wejściu do komnat w Codz Poop Majowie ustawili niegdyś ołtarz z wyrzeźbioną inskrypcją glificzną, gdzie odbywały się rytuały inicjacyjne.

 

 

 

Od strony wschodniej Codz Poop motywem przewodnim zdobień są tematy związane z wojną. Ta część budowli została dobudowana w późniejszym okresie. Na fasadzie przedstawione są dumne  postacie  z rękoma w kształcie haków, o twarzach bez wyrazu pokrytych bliznami lub tatuażami z  nakryciem głowy w kształcie korony.  W tle tych postaci widnieją ozdobne pióra quetzala. Postać taka przedstawiona została również  na framudze drzwi. Oczy postaci inkrustowane były pierwotnie obsydianem bądź muszlami.

 

Na framudze otworu drzwiowego wschodniej części Codz, na niższym reliefie, widoczna jest scena wzięcia do niewoli jeńca, zaś powyżej uroczysty taniec po wygranej bitwie.

Zachodnia fasada świątyni to mistrzowskie dzieło sztuki Majów, gdyż jest ozdobiona trójwymiarową kamienną mozaiką masek bóstw. Każda maska składa się z trzydziestu elementów. Niestety w niektórych przypadkach już częściowo zniszczonych. Podobne maski bóstw służą też jako stopnie prowadzące do wnętrza budowli.

 

 

 

Arco de Kabah

Pozbawiony dekoracji monumentalny łuk (4,5 m.), wzniesiony jest na prostokątnej platformie. Stanowił bramę wejściową do centrum ceremonialnego. Ciekawostką jest, że pięknie zdobiony łuk drzeworytami pozbawił nie czas, ale Catherwood, który kolekcjonował pozostałości po wielkiej cywilizacji . Jego zamysłem było pokazanie szerszej opinii publicznej zdobytych eksponatów, wraz ze swoimi pracami , które zamierzał wystawić w Museum of Central America (Muzeum Ameryki Środkowej) w Nowym Yorku.  Niestety mimo, iż artefakty przetrwały trudna drogę z Jukatanu do Stanów Zjednoczonych, nie doczekały się wystawy dla szerszej publiczności. Wraz z niektórymi szkicami , które sporządził, uległy zniszczeniu w pożarze  w miejscu , w którym były przechowywane. Łuk został przebudowany podczas prac archeologicznych prowadzonych pod kierownictwem meksykańskiego archeologa Ponciano Salazara w latach  1952-1953. Od strony zachodniej widoczny jest jeszcze zachowany kolor czerwony, którym był pomalowany.

 

 

Grand Piramide

Wznosi się na placu o wymiarach 45 na 60 metrów. Piramida usytuowana jest na podstawie w kształcie elipsy.  Zachowały się tutaj tylko fragmenty murów świątyni i monumentalne schody od strony wschodniej

 

 

 

Chultunes

Obsesyjne powtarzanie wizerunku boga deszczu Chaca, spowodowane było usytuowaniem miasta na wapiennym terenie. Brak cenot, a tym samym brak wody, był powodem uzależnienia dalszego życia tych ludzi od deszczów. W tym celu Majowie budowali zbiorniki do gromadzenia wody deszczowej zwane chultunes. Na terenie miasta znaleziono ich 14.

 

  

Ciekawostki

Jak poinformował Narodowy Instytut Antropologii i Historii Meksyku, archeolodzy odkryli miejsce przygotowywania posiłków o długości 40 metrów i szerokości 14 metrów, a w nim dużą ilość naczyń, kamiennych narzędzi i innych przedmiotów o różnych kształtach, a także pozostałości palenisk.

Według archeologów, znalezisko na stanowisku Kabah pochodzi z okresu 750-950 r. odnalezione pozostałości były niegdyś kuchnią w pałacu władcy miasta, gdzie przygotowywano posiłki dla dużej liczby osób. Wskazują na to znaczne rozmiary pomieszczenia kuchennego oraz ponadprzeciętna wielkość odnalezionych naczyń, ich ilość i rozmaitość, niezbędna dla przygotowywania różnych posiłków.

 

 

 Mapa strefy archeologicznej Kabah