Muyil

Muyil powstało około 300 roku pne, a więc wiek wcześniej, niż takie miasta Majów, jak Chichen Itza, Uxmal i Tulum. Miasto było zamieszkane, aż do pierwszych dziesięcioleci XVI wieku, kiedy to Francisco de Montejo doprowadził do hiszpańskiego podboju Jukatanu. Najbliższe miasto kolonialne zostało założone przez Montejo w 1527 na miejscu małej wioski rybackiej Xel-Ha pod nazwą Xala de Salamanca. Architektonicznie Muyil podzielone jest na dwa sektory A i B. Pierwszy z nich liczy 38 hektarów i jest otwarty dla publiczności. W starożytności sektor ten był licznie zamieszkiwany i składał się z budynków mieszkalnych i przeznaczonych do ceremonii religijnych, a więc pełnił rolę stricte religijną. Dzisiaj tylko jego mała część została zabezpieczona przez archeologów. Mieszkańcy zajmowali się handlem morskim wzdłuż wybrzeża. Pomagały im w tym laguny, dające możliwość dostępu do morza, a tym samym rozkwitu handlu wzdłuż wybrzeża. Śródlądowe laguny z Muyil i Chunyaxche są związane z otwartym morzem przez wąski system kanałów własnoręcznie zrobionych przez Majów, aby zapewnić sobie łatwy dostęp do Morza Karaibskiego, do miasta Campechen, i do morza na wlocie Boca Paila. Drugi sektor architektoniczny Muyil znajduje się 2 km na północny wschód od pierwszego i składa się z niewielkiej ilości struktur. Ruiny są częściowo odkopane i otacza je gęsta dżungla. Choć niewiele budynków w Muyil zostało odrestaurowanych, jest to jednak strefa warta odwiedzenia. Większość zachowanych do dziś budowli pochodzi z okresu postklasycznego (lata 900-1500 n.e.).

 

El Castillo

Pałac, pod względem budowy, jest dość unikalny w świecie Majów. Jego 17- metrowa struktura czyni go najwyższą budowlą na wybrzeżu. Piramida ta jest dogłębnym przykładem budowania poprzez dodawanie nowych i większych struktur na podłożu starych świątyń. Widzimy tu wyraźnie, że El Castillo składa się z co najmniej czterech różnych od siebie warstw konstrukcji, które mogły powstawać z różnych powodów, np. w celu uczczenia nowego władcy lub nadejścia nowej ery, a okrągła wieża na szczycie piramidy, jest dość niezwykłym elementem w architekturze Majów.

 

Różowy Pałac

Jest strukturą, na której można jeszcze zobaczyć stiuki Majów wykorzystywane jako dekoracje do pokrycia budynków. Na niewielkiej świątyni na górze widać ślady oryginalnej farby. Wygląd Pałacu jest asymetryczny, niemal surowy, charakterystyczny dla okresu postklasycznego.

W strefie jest jeszcze kilka mniejszych budynków, a także zachował się fragment drogi Majów sacbe.

 

Na terenie strefy można zobaczyć pozostałości po świątyniach, ołtarzach czy platformach. Niestety patrząc na nie trudno doszukać się ich wielkości i piękna. Niemniej jednak archeolodzy podczas badań i prac wykopaliskowych natrafili na naczynia ceramiczne, figurki, ozdoby z jadeitu ,paciorki, pierścienie, które dzisiaj możemy podziwiać w Museo de la Cultura Maya w Cancun.