Wilgotny i gorący klimat, oraz mnogość i zróżnicowanie szaty roślinnej mają bezpośrednie odbicie w bogactwie fauny zamieszkującej jukatańskie lasy oraz otaczające ją wody Morza Karaibskiego i Zatoki Meksykańskiej. Miejsce dla siebie znaleźli tu przedstawiciele niemal wszystkich gatunków zwierząt występujących w różnych rejonach świata jak i również osobniki występujące endemicznie.

 

Rosną tu takie drzewa jak: cedr czy ceiba.
Jukatan ma w większości charakter nizinny, z najsuchszym rejonem w jego północno-zachodniej części. Położony jest na szerokiej warstwie wapiennych skał, w których woda wyrzeźbiła liczne jeziora podziemne. Wybrzeże porośnięte jest głównie roślinnością namorzynową, która styka się z białymi i piaszczystymi plażami. Bliżej ku południu znajdują się lasy deszczowe, reszta stanu ma raczej suchy charakter i skąpą roślinność.

Na klimat Jukatanu duży wpływ ma bliskość ciepłej Zatoki Meksykańskiej, która sprawia że jest on wyjątkowo gorący i wilgotny. Temperatury sięgają od 25 °C do 27 °C, rzadko spadając poniżej 16 °C czy przekraczając 49 °C. Najbardziej obfite w deszcze są miesiące letnie. Średnia roczna opadów wynosi 115 cm.

Tak więc wybierając się na przechadzkę do jukatańskiej dżungli spotkać możemy największego kota, obok Pumy, żyjącego na terenie obu Ameryk – Jaguara. „Króla Majańskiej Dżungli Balam” jak nazywają go miejscowi, przez wiele lat zabijany był dla skór lub przez rolników obawiających się o bezpieczeństwo swoich bliskich oraz zwierząt. W przeszłości był bohaterem wielu wierzeń, podań i legend związanych z tutejszą kulturą i religią. Obecnie Jaguar objęty został przez rząd ochroną jako gatunek zagrożony. Oprócz Jaguara występują tu dość licznie, Jelenie, Sarny, Ostronosy, Aguti, Pancerniki, Tapiry, Mrówkojady oraz Margaje, nieco mniejsze koty z rodziny leopardów. Większość mieszkańców lasu, dla turystów jest niewątpliwą atrakcją turystyczną, dla biologów obiektem badań a dla ludności zamieszkującej centralną część Jukatanu jest to zwykle po prostu, jeden z elementów codziennego jadłospisu.

W rzadko występujących tu otwartych zbiornikach wodnych, zwanych nieckami wapiennymi, oraz pośród przybrzeżnej roślinności namorzynowej występuje Krokodyl z gatunku Crocodylus Crotalus. Stanowczo więc odradzamy kąpiele w miejscach do tego nie przeznaczonych, szczególnie w słodkiej, stojącej, otwartej wodzie. Inni przedstawiciele gadów, pospolicie tu występujący to Gekon i Iguana. Ta ostatnia nazywana na Jukatanie „el pollo Maya” (kurczak majański) ze względu na chętnie, kiedyś spożywane mięso – dziś również pod ochroną.

Wapienne studnie (cenoty), często odizolowane, są miejscem życia dla wielu endemicznych gatunków ryb, skorupiaków i innych, które przez milony lat ewolucji, ze względu na odosobnienie różnią się wyglądem od swoich krewniaków.

Jukatan stał się również domem dla ogromnej ilości węży i pajęczaków. W okresie od października do grudnia, nie jest rzadkością, widok Tarantuli z rodziny Brapchypelma Epicureanum przekraczającej drogę lub spacerującej po jej poboczu. Dość często zdarzają się też inni przedstawiciele pajęczaków, a mianowicie skorpiony. Najbardziej popularnym wężem jest tutaj Boa, który występuje licznie na terenie całego półwyspu i uznawany jest za szkodnika. Spotkać możemy też Węża Koralowego, Mlecznego, Lancetogłowa, oraz Węża Czteronosego (Nauyaca), który uważany jest tu, za najgroźniejszego i najbardziej jadowitego.

Atrakcją wód Morza Karaibskiego są niewątpliwie Delfiny, Żółwie Morskie oraz niezwykle rzadkie już Manaty. Warto w tym miejscu wspomnieć, że wody te są wolne od najgroźniejszego rekina; Żarłacza Białego – spotkać natomiast można tu jego bliskich krewnych, Rekina Tępogłowego zwanego Bullshark i Rekina Rafowego. Tłem dla tych dużych stworzeń są ławice kolorowych rybek, znanych w naszym klimacie tylko ze sklepów zoologicznych takich jak: Ustniczek, Nefrytek, Lucjan, Chromis, Sum. Całość uzupełniają Barakudy, Mureny, Płaszczki, Mątwy, Koniki Morskie, których obserwowanie i fotografowanie jest celem wielu wypraw z całego swiata.

Wiele zmieniło się w ostatnich latach w polityce rządu meksykańskiego względem ochrony środowiska. Wiele ustaw w sposób bezpośredni chroni niektóre zwierzęta, takie jak Żółw czy Delfin nakładając na kłusowników ogromne kary finansowe oraz kary wieloletniego więzienia.

Nie bez znaczenia jest też zainteresowanie tym regionem międzynarodowej społeczności. Już w latach 80′ niektóre rezerwaty znalazły się pod skrzydłami Unesco co w konsekwencji doprowadziło do uratowania wielu gatunków fauny i flory skazanych na zagładę.